نقش زنان مسیحی ایران در نهضت بیداری روحانی کشورمان و دوزن .
اکنون مقارن با روز جهانی زن ، بیش از شش ماه است که دو زن هموطن مسیحی با تحمل سخت ترین شرایط بخاطر اعتقاداتشان در زندان به سر میبرند. آیا در صدمین روز زن کسی به یاد آنها هست و این روز را به آنها تبریک میگوید ؟
امسال مطابق یک قرن گذشته روز هشتم مارس برابر با 17 اسفند روز جهانی زن بود . درست یکصد سال است که هرسال در این روز توجه خاصی به مسائل زنان در چهار گوشه دنیا صورت میگیرد . در کشور ما نیز این روز با وجود اینکه حکومت تلاش کرده آن را به فراموشی بسپارد همیشه از سوی مردم زنده نگه داشته شده است .
بی شک زنان در دنیای امروز نقشی بسیار متفاوت از آنچه یکصد سال پیش داشتند به عهده گرفته اند و هر روز اثر بخشی بیشتری در جوامع خود نشان میدهند . امروز دیگر حتی بی انصاف ترین مردمان نیز نمیتوانند زنان را در جامعه نادیده بگیرند و آنها را جنس دوم یا شهروند درجه دو به حساب آورند .
در کشور ما نیز زنان با همه محدودیتهائی که به نام اسلام در 3 دهه گذشته بر آنها اعمال شده است همچنان ثابت قدم نه پشت سر مردان بلکه در بسیاری از موارد حتی چند قدم جلوتر از آنها برای آزادی و ترقی ایران ایستاده اند و در این راه قربانیان فراوانی نیز داده اند . از زنان مقاومی که در همه این سالها بخصوص در یکی دو سال اخیر همه چیز خود را برای آزادی داده اند یاد میکنیم و بر دستان پر عطوفتشان بوسه میزنیم .
بدون شک در مورد نهضت بیداری روحانی در ایران که نتیجه اش تشکیل هزاران کلیسای خانگی درسراسر کشور و نجات روحانی صدها هزار نفر از طریق ایمان به عیسی مسیح بوده است ، زنان ایماندار نقشی بسیار حیاتی و سرنوشت ساز بازی کرده اند و میکنند . چه کسی میتواند انکار کند که زنان مسیحی به خصوص در یک دهه گذشته با تلاش بسیار در این جنگ روحانی پا به پای مردان ایستاده اند و رنج تبعید ، آوارگی ، زندان و انواع تبعیض و بد رفتاری را بخاطر عشق خداوند به جان خریده اند .
از همه آنچه در ده سال گذشته یعنی از زمان اوج گیری این نهضت عظیم روحانی در بین ایرانیان بگذریم ، در یک سال گذشته شاید بی اقرار بیشترین فشار بر مسیحیان ایران از سوی حکومت اسلامی وارد شده است . اکنون علاوه بر دهها مرد مسیحی دهها زن ایماندار نیز در زندانهای جمهوری اسلامی تنها و تنها به جرم ایمانشان در بازداشت به سر میبرند .
تنهائی دو زن در زندان همدان
در این میان اکنون از 13 شهریور ماه ( 4 سپتامبر ) بیش از 6 ماه است که 2 زن بطور مشخص قربانی توطئه های تبلیغاتی دستگاههای امنیتی علیه مسیحیان ایران هستند و بدون هیچ گناهی در شهر همدان به زندان افکنده شده اند
آرزو تیموری یک نوکیش مسیحی و سونیا کشیش آوانسیان از هموطنان ارمنی ، در تاریخ فوق در منزل سونیا به اتفاق شوهرانشان دستگیر شدند و به مدت 40 روز بدون هیچ خبری در سلولهای انفرادی تحت بازجوئی و اتهام زنی بسیار شدید و غیر قابل وصفی قرار گرفتند . در این مدت هیچ ملاقاتی به خانواده های آنها داده نشد و هیچ خبری از آنها در دست نبود
سپس این دو زن بی گناه به بند زنان در زندان همدان منتقل شدند و در حال حاضر نزدیک 5 ماه است که بلاتکلیف در آنجا به سر میبرند . گزارشات از زندان نشان میدهد که هر 2 نفر آنها درشرایط روحی و جسمی مناسبی نیستند و به خاطر اینکه حاضر به انکار ایمان مسیحی خود نشده اند دچار بدترین رفتار مسئولان زندان و دادگاه انقلاب اسلامی همدان هستند
علاوه بر انواع تهدیداتی که به سونیا و آرزو شده است خانواده های آنها نیز تحت فشار بسیار شدیدی هستند و بخاطر محدودیتهای اجتماعی و مالی موجود نمیتوانند بطور مستمر از عزیزان خود در زندان همدان دیدار کنند و اکنون آرزو و سونیا علاوه بر مشکلات بازجوئی و فشار مستمر باید رنج احساس شدید تنهائی را نیز به دوش بکشند
در بازداشت نگه داشتن این دو زن به اتهامات واهی حاوی طنز تلخی نیز هست . از یک سو یکی از آنان یعنی آرزو تیموری باید در زندان بماند چون با ایمان جدیدی به خداوند زندگیش متحول شده است و چون این ایمان با ایمان پدر و مادرش یکی نیست باید مجازات شود ، از سوی دیگر یکی از آنان یعنی سونیا کشیش آوانسیان چون دین و ایمان پدر و مادریش را تبلیغ کرده است و حاضر نیست از آن دست بردارد باید انواع توهین و شکنجه روحی و اتهام و حبس را به جان بخرد .
نظام اسلامی حاکم که مدعی مهرورزی است و الگوی خود را امامی میداند که ادعا میشود هزار و اندی سال پیش از در آمدن یک خلخال به زور آنهم در طی یک جنگ از پای یک زن یهودی چشمانش اشک آلود شده است ، چطور است که این دو زن بی پناه را اینگونه بی رحمانه برای مقاصد تبلیغاتی خود تحت آزار و اذیت قرار داده و ککش هم نمیگزد چه برسد به اشک و آه
در هفته ای هستیم که روز زن در آن قرار داشت و همه جا صحبت از زنان ایران بود . به یاد این دو زن مظلوم و تنها در زندان همدان باشیم و روززن را به آنها تبریک بگوئیم و با گذاشتن پیام در همین صفحه و یا ارسال نامه به زندان همدان برای آنان ، به ایشان بگوئیم که در قلب ما جا دارند و به یادشان هستیم .
.gif)
0 نظرات:
ارسال یک نظر