واقعاً میخواهی کاری انجام دهی...

اگر میخواهید کاری برای خدا انجام دهی، کاری نیکو برای جمع خود، کلیسا، کشور و دنیای اطراف خود، حوصله کرده و این چند سطر را بخوان.
چگونه آغاز میکنی؟ بهترین پیشنهاد این است که ابتدا دعا کنی و روی خدا را بطلبی، کلامش را بخوانی و حال بعنوان کسی که "جای خالی را پر میکند" آغاز کنی.سوال اینجاست که "جای خالی پر کردن" یعنی چه؟ جای خالی پر کردن یعنی آنجایی که نیاز وجود دارد بکار رفتن، به اطراف بنگر وببین که چه چیزهایی نیازاست که انجام گیرد. خود را برای انجام کارها در دسترس قرار ده و از خدمت به دیگران مضایقه نکن، آنچه که اکنون در دست داری را برای ایجاد تاثیر بکار ببر، این همان اسلحه توست که تاریکی را میشکافد. بیاد داشته باش که "جا خالی نکنی" بلکه" جای خالی را پرکنی".شاید کاری برای انجام دادن بر زمین مانده باشد که کار مورد علاقه شما نیست، معطل نکن و دست بکار شو، اگر حتی کاری که برای خدا و دیگران انجام میدهی کاری ناچیز باشد، به صرف کوچک بودن آن از انجامش مضایقه نکن بلکه آنچه اهمیت دارد این است که شما برای انجام کاری صحیح که کسی آن را انجام نداده، دست بکار شده و حرکت کردهای.برخی ممکن است با خود اینچنین بگویند:" این کاری نیست که آخر عاقبت نصیب من شد." بیاد آورکه این انتها نیست بلکه تازه شروع است... مهم این نیست که چه میکنی، مهم این است که کاری را که انجام میدهی از دل انجام دهی، همانگونه که کلام خدا میگوید:" آنچه کنید از دل کنید برای خداوند نه برای انسان..."( کولسیان ۳:۲۳)، ایمان مسیحی و کلیسای خدا، عرصه رقابت با دیگران نیست، اگر رهبرانتان چنین میکنند، شما شرافتمند و مسیحی بمانید و خود را آلوده نکنید. غلام بمانید چنانکه عیسی صورت غلام بر خود گرفت. بیاد آورید که مسیح چگونه وقتی شاگردان بر سر نشستن به دست راست و چپ او با هم رقابت کرده، بحث میکردند به ایشان درس فروتنی داد...برادر و خواهرعزیز، بیاد آر که خداوند تو حولهای بر کمر بست و پاهای شاگردان را شست، به مسیح نگاه کن و نه به عناوین پر طمطراق کلیسایی و یا دستاوردهای عظیم سازمانی.شاید در آخر کاری را که انجام میدهی، آنچه در ابتدا برایش خوانده شده بودی و انجام میدادی نباشد و یا شاید کاری بس عظیمتر از آنچه که تصورش را میکردی، انجام گیرد. بزرگ بیندیش نه از بعد کمیت بلکه از بعد کیفیت، این آنچیزی است که خدا از تو میخواهد. هرگز فکر نکن که از کاری که میکنی و یا با افرادی که مواجه هستی، چیزی برای رشد و تعالی تو ندارند و کوششهایت هدر میرود...اگر اینگونه میاندیشی پس لحظهای فقط لحظهای بر این آیات تامل کن:"آنکه در امور کوچک امین باشد در امور بزرگ نیز امین خواهد بود، و آنکه در امور کوچک امین نباشد در امور بزرگ نیز امین نخواهد بود." لوقا ۱۶:۱۰
"آفرین ای خادم نیکو و امین! در چیزهای کم امین بودی، پس تو را بر چیزهای بسیار خواهم گماشت. بیا و در شادی ارباب خود شریک شو!" در عهد جدید تو دوست و برادر عیسی و فرزند ابّایی، کلیسا خانه پدر توست پس جارویی بردار و خانه پدرت را جارو کن....این آنچیزی است که پدر از تو میخواهد از این جا شروع کن.
چگونه آغاز میکنی؟ بهترین پیشنهاد این است که ابتدا دعا کنی و روی خدا را بطلبی، کلامش را بخوانی و حال بعنوان کسی که "جای خالی را پر میکند" آغاز کنی.سوال اینجاست که "جای خالی پر کردن" یعنی چه؟ جای خالی پر کردن یعنی آنجایی که نیاز وجود دارد بکار رفتن، به اطراف بنگر وببین که چه چیزهایی نیازاست که انجام گیرد. خود را برای انجام کارها در دسترس قرار ده و از خدمت به دیگران مضایقه نکن، آنچه که اکنون در دست داری را برای ایجاد تاثیر بکار ببر، این همان اسلحه توست که تاریکی را میشکافد. بیاد داشته باش که "جا خالی نکنی" بلکه" جای خالی را پرکنی".شاید کاری برای انجام دادن بر زمین مانده باشد که کار مورد علاقه شما نیست، معطل نکن و دست بکار شو، اگر حتی کاری که برای خدا و دیگران انجام میدهی کاری ناچیز باشد، به صرف کوچک بودن آن از انجامش مضایقه نکن بلکه آنچه اهمیت دارد این است که شما برای انجام کاری صحیح که کسی آن را انجام نداده، دست بکار شده و حرکت کردهای.برخی ممکن است با خود اینچنین بگویند:" این کاری نیست که آخر عاقبت نصیب من شد." بیاد آورکه این انتها نیست بلکه تازه شروع است... مهم این نیست که چه میکنی، مهم این است که کاری را که انجام میدهی از دل انجام دهی، همانگونه که کلام خدا میگوید:" آنچه کنید از دل کنید برای خداوند نه برای انسان..."( کولسیان ۳:۲۳)، ایمان مسیحی و کلیسای خدا، عرصه رقابت با دیگران نیست، اگر رهبرانتان چنین میکنند، شما شرافتمند و مسیحی بمانید و خود را آلوده نکنید. غلام بمانید چنانکه عیسی صورت غلام بر خود گرفت. بیاد آورید که مسیح چگونه وقتی شاگردان بر سر نشستن به دست راست و چپ او با هم رقابت کرده، بحث میکردند به ایشان درس فروتنی داد...برادر و خواهرعزیز، بیاد آر که خداوند تو حولهای بر کمر بست و پاهای شاگردان را شست، به مسیح نگاه کن و نه به عناوین پر طمطراق کلیسایی و یا دستاوردهای عظیم سازمانی.شاید در آخر کاری را که انجام میدهی، آنچه در ابتدا برایش خوانده شده بودی و انجام میدادی نباشد و یا شاید کاری بس عظیمتر از آنچه که تصورش را میکردی، انجام گیرد. بزرگ بیندیش نه از بعد کمیت بلکه از بعد کیفیت، این آنچیزی است که خدا از تو میخواهد. هرگز فکر نکن که از کاری که میکنی و یا با افرادی که مواجه هستی، چیزی برای رشد و تعالی تو ندارند و کوششهایت هدر میرود...اگر اینگونه میاندیشی پس لحظهای فقط لحظهای بر این آیات تامل کن:"آنکه در امور کوچک امین باشد در امور بزرگ نیز امین خواهد بود، و آنکه در امور کوچک امین نباشد در امور بزرگ نیز امین نخواهد بود." لوقا ۱۶:۱۰
"آفرین ای خادم نیکو و امین! در چیزهای کم امین بودی، پس تو را بر چیزهای بسیار خواهم گماشت. بیا و در شادی ارباب خود شریک شو!" در عهد جدید تو دوست و برادر عیسی و فرزند ابّایی، کلیسا خانه پدر توست پس جارویی بردار و خانه پدرت را جارو کن....این آنچیزی است که پدر از تو میخواهد از این جا شروع کن.
0 نظرات:
ارسال یک نظر